Hey hey daar!!
Dit is niet hoe het volgense de finse taal zou moeten. 'Hey hey' en 'moi moi' zeg je wanneer je weggaat. 'Hey' en 'moi' zeg je wanneer je aankomt. Je gaat dus weg door twee keer hallo te zeggen, denken mijn belgische hersenen dan. Ik heb hier dus twee weken rondgelopen en iedereen begroet met 'hey hey', salu dus in de vlaamse volksmond. Misschien daarom dat ik dit finse volk zo raar vind. Je zou voor minder raar opkijken wnn iemand binnenkomt en meteen ook eens salu zegt. We leren bij!! Wat de finse taal betreft, mooi vind ik hem niet, maar wel boeiend. Sommige woorden hebben zo goed als geen betekenis, maar worden wel gebruikt. Zo betekent 'ellen' niet echt veel, maar bestaat dit wel in het fins. 'Vesa' is een jongensnaam, maar 'vessa' betekent wc! Een juiste uitspraak is dus wel gewenst! Ik probeer om zo veel mogelijk fins te leren. Dit gaat wel nog aangezien de woordenschat van vele cliënten op mijn stage beperkt is en daarom ook wel te volgen. Ik heb al spijt dat ik er niet eerder ben aan begonnen. Onze school raadde ons dit af. Samen met het fins leer ik ook gebarentaal. Heel erg handig, want dit is grotendeels universeel. Op mijn stage werkt er een doof-stomme vrouw die mijn engels niet kan liplezen. Ik kan dus niet anders en het bevalt mij!
Deze week doe ik mijn stage op een nieuwe plaats. Het is een dagcentrum waar er aandacht wordt besteed aan de vrije tijd van personen met een beperking. Het bevalt mij al heel wat meer. De eerste dag draaide ik mee met de zwakste groep. Snoezelen en zingen gaan al meer in de richting van sociaal-cultureel werk. Dinsdag zat ik bij 'de mannen'. Dit is een werkatelier waar videorecorders uit elkaar worden gevezen om te recycleren, kranten worden opengevouwen voor de bloemisten hun bloemen in te wikkelen... Vandaag zat ik bij een groep waar wat meer educatief wordt gewerkt. Kheb al een danske geplaceerd op de chansons van de acordeon-artist tijdens de koffiepauze. Het vreemde aan dit alles is het tempo en de intensiteit. Ik start om 8u om tegen 9u een koffiepauze te houden en vergaderingske met de werkers. Tegen 10.30u wordt de activiteit afgerond om iedereen klaar te maken om het middagmaal te benutten. Zodat tegen 11u de jassen kunnen worden aangetrokken om te gaan wandelen. Dit duurt toch wel een half uur he! Daarna is het koffiepauze voor de cliënten, vervolgens voor ons. Nog een uurtje een of andere activiteit om toch wel tegen 14.15u de jassen aan te trekken zodanig dat iedereen om 14.30u buiten staat voor de bus van 15u. Niet overdreven hoor! Ik moet mijn explosiviteit dus soms wel eens in bedwang houden!
Mijn collega's komen los. Het engels wordt een hype. Een jonge werkster bij de bende een plezier. Na twee dagen bracht 60-jarige Maija haar boek 'Engels voor volwassenen mee'. Ik hoop daar te kunnen blijven en daarnaast af en toe andere plaatsen te kunnen bezoeken.
Mijn tweede weekend was een uitstap naar Loukee dicht bij Mikkeli. Dit is als het Zegelsem van Brakel. Bekijk vooral de foto's van het bevroren meer. Dit was mijn eerste waaaaaw-gevoel. Wandelen op een bevroren meer terwijl je het water hoort klutsen. Brrrrrr. Prachtig zicht!! Het weekend zelf was ok. Eerste sauna, vrij rustig, maar goed. Ideaal om wat mensen te leren kennen.
Ik ben ook aan het squashen geraakt. Ik wordt getraind door een paar kenners. Nu nog mijn eigen sportschoenen. Op weg naar mijn tweede squashsessie is de legendarische eerste openbare valpartij gebeurd. Gelukkig geen kwetsuren. Vorige week hebben we ook deelgenomen aan een sneeuwnamiddag. Bussen zouden vertrekken vanuit alle campussen. We waren niet ingeschreven, maar ze verzekerden ons dat we zeker wel nog op de bus zouden kunnen. Ok, wij naar de campus aan de overkant van de straat. Eerst een maaltijd voor 1,45 euro (slaatje, brood, drank en keuze uit drie maaltijden). Dit is 'heaven on earth' in een land waar je je blauw betaalt aan eten. Een brood is gemakkelijk 3 euro. Spijtiggenoeg kunnen we enkel onder de middag naar daar en dan zit ik meestal op mijn stage. Tedju!!! Nuja, wachten op de bus dus in een euforie van de zalige en spotgoedkope maaltijd. Geen bus. Vragen waar hij zit. Niemand had zich blijkbaar ingeschreven om daar op te stappen dus kwam hij daar ook niet langs. Uiteindelijk heeft een vriendelijke jonge dame ons naar daar gebracht. Openbaar vervoer of te voet waren geen optie in dit 'neverland'.
Enkele jongens van hier hadden voor Liesbeth en mij drie gevonden fietsen gereduceerd tot één goede en één goede zonder ketting. Jiha! Ze niet op slot laten staan voor één nacht voor ons appartement zou geen probleem zijn. Helaas, de volgende dag was de goede weg. 'Moas 5 is a real ghetto' zei een erasmusser, 'moas 5 is out of mikkelitown' zie een andere. Moas 1 en 2 worden hier aanzien als the place to be. Waar wij zitten wordt al spottend 'the end of the world' genoemd, aangezien je leven moet zoeken in moas 2. Andere fiets zou volgens fietsenmaker 60 euro kosten om te repareren. We gaan dus op zoek naar een ander wiel om de kosten te beperken. Karen, kan dit nog in je bagage?
Ondertussen is ons kot ook al ingewijd met een dineetje. Vorige zondag was het de verjaardag van één van de vele chinezen waarvan in noch gezicht noch naam kan onthouden. Heel leuk, even waande ik mij in iets warmere oorden. Spijtig dat het chineze eten (waar niemand van wist wat er in zat) niet mijn ding was. Nadien hebben we nog een uitstap gemaakt naar een pas ontdekte grot (door onze hyperkinetische rus). Een grot met een opening van een meter die dan wijder en wijder wordt en een lengte van mhhhhhh, 100 meter ofzo (ik kan er ook volledig naastzitten). Iiiiiel gezellig.
En dan nu, voor de volhouders, mijn motivatie voor dit schrijven. Mijn trots van deze week. GISTERENAVOND. Gisteren hebben Liesbeth, ik, Mauro (Argentijnse-spaanse portugees), Banou (Turks) en haar twee vrienden na de sauna er ons aan gewaagd. Na de sauna met bikini in onze kleren gesprongen, ongeveer 5 à 10 minuten gewandeld naar het meer en daar gedompeld in het water. Het meer is volledig bevroren, maar juist voor één of andere hut is er een soort pompje geïnstalleerd om het ijs te breken en het water vloeibaar te houden. Daar mag je zwemmen. En dat deden we, althans 4 seconden ofzo. Zalig gevoel nadien. Ik had verwacht dat mijn hart ging blijven stilstaan of mijn adem ging stoppen, maar neen. We hadden nochtans het nummer van de ambulance binnen bereik!
Strax is er een feestje, want er komen ex-erasmussers van het eerste semester op bezoek. De merde is dat al die studenten nu ski-vacation hebben en Liesbeth en ik niet! Afzien, want ik wil wel min of meer fris op mijn stage staan.
Ik hoop zo snel mogelijk nieuwe foto's te kunnen sturen. De foto's van het meerzwemmen staan niet bij mij, dus dat kan wel even duren. Als iemand mij kan zeggen hoe ik filmpjes van op mijn fototoestel kan openen op mijn pc, graag!
Ziezo, het gaat dus steeds beter en beter. Een eenzaam gevoel krijgt mij nog af en toe te pakken, maar dat komt wel goed. Dit weekend gaan we met een bendeke naar het schansskispringen in Lahti gaan kijken en reizen we door naar onze vrienden in Helsinki. Eindelijk eens buiten Mikkeli!!
Moi moi!
Laat maar van jullie horen he!
Dikke kus!
