geen tijd!

Hey iedereen daar!!

Het is al zo lang geleden dat ik nog iets geschreven heb. Maar weet je, dat betekent dat alles hier heel goed gaat. Dan heb ik namelijk toch geen tijd om te schrijven!! Ik vertel jullie dus mijn verhalen wel uitgebreid als ik thuis ben (binnen twee weken al, jeetje!). Als je dringende vragen hebt, post ze maar, want die wil ik graag beantwoorden. Trouwens, kan iemand er voor zorgen dat Marimekko uit de rekken is tegen dat ik terugkom. Jaja, in de h&m is het fake en de enige echte Marimekko die er is, bevindt zich in Finland! Voor wie niet weet wat dat is, tis een merk van designgerief en kleren die nu ook in de h&m en de casa terug te vinden is in België, booooeeeeee!!

Het gaat dus heel goed, maar ik heb veel te weinig tijd om te doen en zien wat ik wil. De meeste erasmussers zijn weg, maar we blijven nog over met een groepje van ongeveer 10 anciens. Das wel gezellig eigenlijk. Helaas moet ik hier ook aan mijn thesis werken en dat is wel beu. Vanaf vorige week zaterdag tot morgen (zondag) heb ik mijn schrijfweek en dat wil zeggen, vollen bak schrijven aan den thesis. 's Avonds kan ik wel leuke dingen doen, maja... Ik moet alle uitstapjes enzo skippen... Tedju!

Das dus ook de reden waarom ik niet echt veel meer op mijn blog schrijf. Ik slijt hier al genoeg uren achter mijn pc en met dit mooie weer zijn er wel leukere dingen te doen. Trouwens, wat het weer betreft, toen mijn ouders hier waren was het tot 20 graden (zweeeeten), de lente was er want alle bomen kregen blaadjes en alle vogels én Finnen inbegrepen kwamen weer buiten. Deze week is het weer er nog eens in geslaagd om het te laten sneeuwen, maar nu is het weer heel zonnig maar nogal koud!! Tis nogal verwarrend.

Nog eventjes kort waar ik mee bezig ben voor diegene die denken dat ik hier op mijn lui gat zit en enkel maar feest!! Ik schrijf mijn thesis over dans met personen met een mentale beperking en de vraag naar de waarde van dans en beweging in een dagcentrum voor personen met een mentale beperking binnen de sociale context van de Finse stad Mikkeli. Verder geef ik nog steeds Engelse les aan 6 cliënten en zal ik aan twee groepen een reeks van drie dansbijeenkomsten geven. Heel leuk! Ik doe ook veel bezoeken naar andere organisaties dan mijn twee stageplaatsen en ben al mogen meegaan met een danseres naar een maandelijkse bijeenkomst van een 7-tal professionele danseressen. Gene kak. En zoveel meer...

Lieverds, geniet van de laatste weken zonder mij, want daarna is de fun over!

Dikke kus!!

Jullie Ellen

ZON

Hey lieve dames en heren,

Het weer in België valt dan misschien ook wel mee, hier is het superprachtig!!! Eindelijk, zon, zon en zon! Ik weet niet wanneer hij opkomt, maar laatst was het om 6u al aant schijnen in mijn ogen. Mss moet ik wel es gaan dauwtrippen om het exacte uur te weten. 's Avonds blijft het toch wel tot 21u klaar, vanaf dan begint het te schemeren. Dat is wat een mens nu juist nodig heeft en volgens mij Finland na een winter ook!!

I'm still alive...
Meer volgt later.

xx

Elle

Pieter

Hey daar!

Eerst en vooral, vooraleer ik het vergeet, hetvolgende. Wie toevallig boeken heeft of kent die gaan over dans en beweging met personen met een mentale (en fysieke) handicap, kan je mij dat laten weten? Dit is het ruime onderwerp van mijn thesis. Ik ben op zoek naar literatuur en theorie, maar dat is hier niet zo gemakkelijk. Kben al alle bibliotheken afgelopen, maar teruggekomen van een magere zoektocht. Vandaar dat ik jullie nodig heb.

Waar zal ik beginnen. Pieter zijn bezoek. Vrijdag 28 maart is Pieter aangekomen in Helsinki. Twas echt superleuk om hem te zien, maar toch wel een beetje wennen voor mij. Ik wist dat we maar vijf dagen hadden en kreeg er toch wel een beetje een ongemakkelijk gevoel bij. Hoe toon je alles en hoe geniet je van elkaar en geraak je toch niet vastgehecht... Pieter is natuurlijk op de eerste avond ondergedompeld in een kotfeestje. We hebben de prachtige meren verkend. Twas grappig, want in de vijf dagen dat Pieter er was, is het weer van suuuuuuperveel sneeuw omgedraaid naar smelten, warm en zonnig. Twas ook voor mij heel raar en tgaf mij een vreemd en onwennig gevoel. Als je gewoon bent om enkel sneeuw te zien... Op zondag zijn we gaan cross-country skiën. Langlaufen? Ja, maar met berg op en berg af. Hilarische foto's zijn het resultaat! Spijtig dat je de filmpjes niet kan zien. Pieter en ik hebben vooral wat rondgekeuveld. Spijtig dat ik heel de tijd met het vertrek in mijn achterhoofd zat en nooit 100% kon genieten. Op maandagavond zijn we gaan eten bij Fernando, voor mij het lichtpunt binnen Mikkeli. Een zeer gezellig en niet zo duur mexicaans restaurantje. Daarna voor de eerste keer naar KB, een rockcafé dat mij wel nog bevalt. Ik was er nog nooit geweest omdat de erasmussers niet zo echt een café-cultuur hebben. Kvind dat echt spijtig want kotfeestjes en drankpartijen kunnen mij niet blijven bekoren. Een gezellig avondje café kan mss wel es deugd doen. Dinsdag nog een paar uurtjes Helsinki om daarna afscheid te nemen. Twaren een lastige drie uur en een half op de bus alleen terug, dat kan ik je verzekeren!

De volgende dag werd ik er al meteen terug ingesmeten, want dan kwam Bart, mijn leerkracht van België. 's Avonds wou hij graag al een afspraak en hebben we wat informeel gebabbeld in onze keuken. Vreemd om je leerkracht over de vloer te hebben. Op donderdag was het zijn bezoekdag voor Liesbeth en op vrijdag voor mij. Wel es leuk en ook grappig. Mijn stagebegeleidsters waren niet honderd procent op hun gemak.

Ik heb het dan ook met Bart gehad over mijn thesis. Jullie weten al wat ik graag wil doen, maar hij was niet superenthousiast. Ik moet theorie hebben waarop ik mij kan baseren en das moeilijk. Ik moet dan ook een link vinden met mijn organisatie. Waarom past dans daarbinnen? Wat is het nut ervan? Mijn thesis staat dus nog in zijn kinderschoenen. Ik moet er dringend invliegen, maar het lukt mij niet. Tbezorgt mij stress en het blokkeert mij een beetje. Hopelijk gaat het beteren, want nu loop ik er wel ambetant van.

Mijn stage verloopt wel goed. Kheb al een interactieve presentatie gegeven van België. De cliënten zagen foto's, konden chocolade proeven, kregen een frietzak... Mijn eerste Engelse les (aan de cliënten) zit er ook al op. Tverliep supergoed. Ik leer hen zichzelf voorstellen, tellen, eten, dieren, kleuren, voorwerpen, het lichaam... in het Engels. Mijn begeleidster was heel enthousiast en vroeg dan ook of ik het meerdere keren wou doen. Het feit dat ik geen Fins kan is nog altijd frustrerend en maakt alles wel moeilijk, maar ik probeer er mijn niet in op te jagen. Tis nu eenmaal zo!

Naast een sangria feestje zijn we ook al 'gaan eten'. Ik wou zeer graag es met de bende gaan eten. Wel, dat hebben we gedaan, maar in zo'n McDonalds-achtig iets: Buffa. Je betaalt 9 euro en eet zoveel je wil. Decadent! Niet echt waar ik zin in had, maar twerd plotseling beslist. Gisterenavond ben ik met collega's vant werk gaan eten in een ander lekker restaurantje. Ik ben er enthousiast over omdat ik al meer dan 2 maand leef zonder de Belgische gezellige cafeetjes en restaurantjes. Twas wel gezellig. Soms wel wat onwennig want ze spreken niet heel de tijd Engels natuurlijk. En dan zit je daar voor spek en bonen. Nadien zijn we gaan bowlen in zo'n marginaal iets. Wel leuk, maar het Engels zakte en je kan niet blijven gesprekken aanknopen en mensen vragen om Engels te praten. Na het bowlen begonnen die vrouwen (30, 40, 50 jaar) zich allemaal op te maken! Vreemd. Ze gingen uit! Ze hadden mij al gewaarschuwd dat in hun vrije tijd mijn collega's wel eens een stapje in de wereld willen zetten, maar dat dit in het verlengde lag van wat ik al gezien had bij jongeren uit Finland... Ik ben naar huis gegaan. Ik voelde dat het tijd was. Ondertussen was er in Moas 2 een punchparty aan de gang. Daar heb ik nog efkes een danske geplaceerd.

Kmoet eerlijk toegeven dat ik al een tijdje het gevoel heb dat ik wel enorm verlang naar België en thuis. Ik heb ontdekt dat het leven dat de erasmussers hebben mij niet kan blijven bekoren. Tis nogal eentonig en ik mis wat diepere contacten. Kheb me er goed, maar kvoel mij niet altijd even goed op mijn gemak. Tis moeilijk om uit te leggen. Ik wil wat meer, maar door mijn stage en het werk dat ik heb, kan ik mij misschien niet genoeg onderdompelen in die sfeer. Die mannen vertrekken ook allemaal tegen eind april. Voor hen is het einde in zicht en dat zorgt voor een andere sfeer. Er zijn er wel die net zoals Liesbeth en ik blijven hoor. Gelukkig!

Voor mijn stage ben ik hier wel nog graag. Tis niet altijd gemakkelijk met de taal. Sowieso blijf je als stagiair je toch 'maar een stagiair' voelen. Maar tis leuk. Nu nog de thesis.

Ik kijk echt uit naar het bezoek van mama en papa en stiekem zelf naar de terugkomst naar huis! Kneem het mijzelf altijd kwalijk wanneer ik dit zeg, want ik heb hier wel leuke momenten. Tzal ook wel snel gaan, maar met die thesis zie ik nog een berg voor me vooraleer het zover is!

Vandaag vertrekt Mauro naar Italië. Hij heeft een hele goede jobaanbeiding gekregen van Google in Zürich!! Het is zeer plots, want normaal was hij aan het kijken om hier nog langer te blijven. Kvind het echt spijtig, want dat is de persoon op wiens deur ik altijd ging kloppen, wie ik ook altijd wakker maakte en waar ik altijd een koffietje kon gaan drinken. Hij liet ons ook altijd weten wanneer er iets te doen was daar aan de andere kant in Moas 2. Kvind het echt niet leuk. Tis wel een goede keuze, want hier in Finland is de uitdaging voor hem niet zo groot (althans op gebied van school).

Ziezo, nu weten jullie een beetje hoe het met mij gaat. Misschien wel teleurstellend om te horen, ik weet het niet. Ik blijf er natuurlijk voor gaan, maar momenteel ist niet gemakkelijk.

Jokri, laten jullie eens weten waar ik foto's kan zien van de twee weekenden? Zet em op daar!

Een dikke kus aan iedereen!!

Ellen

Rusland is reuze!!

Dag lieve boskaboutertjes,

Leuk dat jullie weer van de partij zijn. Hier komt mijn verhaal.

Over een groot deel van de voorbije periode heb ik zo goed als niks te zeggen. Of ben ik het al vergeten? Ik heb een week lang hard gewerkt aan mijn taken die afmoesten tegen Pasen en voor Rusland. Gaan werken, thuiskomen en achter de pc. Dat was zowat mijn dagverloop. Vriendjes in Moas 2 dachten al dat we dood in ons appartement gingen liggen. Twas een lastige week, want zoals velen weten, wanneer er wat druk op mij komt, gaat het soms wel es de verkeerde kant op.

By the way: Wouter en tante Lut: gelukkige verjaardag he!! Beter laat dan nooit.

Donderdagavond heb ik het er mij dan ook eens goed van gepakt en eens niet tegen mezelf gezegd dat ik in mijn bed moest (voort werk, voor taken...). Ter voorbereiding van onze geuze Rusland-trip, hebben we samen gegeten en wat filmmateriaal verslonden. Resultaat: 1 uurtje slaap de nacht voor ons vertrek. Twas echt alsof een vakantie begon, want die dag was het zalig weer: sneeuw en zon!! Eerst ongeveer 2 uurtjes trein naar Kouvola, dan 4 uur naar Sint-Petersburg. Twee dingen zijn een must wanneer je naar Rusland trekt. Het eerste is je pasport!! Zonder pasport geraak je niet voorbij de 5-tal controles onderweg. Het tweede is een gekke russisch sprekende Rus. Wij hadden beiden en dus geluk!

Ons groepje van 9 was vergezeld van een russische jongen die hier in Mikkeli studeert. Hij is afkomstig van Sint-Petersburg en kon ons dus vlekkeloos door de metro, de stad, boze Russen... loodsen. Ik ben hem eeuwig dankbaar. We hebben in vier dagen enorm veel gezien omdat hij alles zo vlot wist te bereiken. De eerste dag in Sint-Petersburg was overweldigend. Tis echt (zoals velen zeggen) een hele mooie stad. Zeer sprookjesachtig. Nogal vreemd wanneer je op elke hoek van de straat een militair (ze dragen toch een geweer) ziet staan. Het is verboden om foto's te trekken in metro's, stations, van bruggen... Vraag mij niet waarom? We zijn een Italiaan tegengekomen die 2 maand in Tibet heeft vertoefd en nadien zo zot is geweest om op zijn eentje de Transsiberische route van Oost-Rusland naar West-Rusland te doen. Die jongen was blij dat hij na 3 maand terug naar huis mocht. Toen hij een brug wou trekken, heeft hij samen met de brug ook een geweer voor zijn neus gezien. Tligt gevoelig bij die mannen.

Twas Liesbeth haar verjaardag, dus dat betekende feestje op de nachttrein!! Vlug een grote taart gekocht voor het vertrek en hup op de trein. De trein was muffig, de cabines klein en wij al vrij moe. Iedereen zat verspreid over verschillende cabines. Uiteindelijk zijn we allemaal in Arthur's cabine geskropen waar drie Indiërs ons met open armen ontvingen. Ge kent dat hé, zo van die mannen die ook al heel de wereld hebben afgereisd en meteen voelen waar er lotgenootjes zitten. De avond was gezellig, warm en kort. Om vijf uur 's morgens kwam de trein aan in Moskou. Vééééél te vroeg. Een geschreeuw van de reisbegeleidster die melde (zei Arthur) dat de toiletten over 10 minuten gingen sluiten, maakte mij wakker. Ik had wonderbaarlijk goed maar kort geslapen op de golven van de trein. Een half uur vooraleer de trein aankomt in een stad, worden alle toiletten gesloten om drollen rondom de steden te vermijden.

Yes, het Hardrockcafe van Moskou was tijdens de weekenden 24u op 24u open en dus ook wanneer wij daar aankwamen in de vroege uurtjes. Tanden poetsen, konijntje spelen (zie foto's)... Moskou is groter en ambitieuzer. Arthur vertelde mij dat veel winkels dag en nacht open zijn. Wanneer je een gsm wil hebben en overdag werkt, kan je die nog altijd rustig 's nachts gaan kopen. Ge moet maar goesting hebben. De hostel waar we zaten, was goed verstopt, maar wel heel gezellig. Een bende finse jongeren en een bendeke lawaaierige Spanjaarden vulden het kot. Ik heb veel gezien, te veel om op te sommen. Kzou zeggen, bekijk de foto's. Een hoogtepunt was de 'babypotato'. Dit is patat met vulsel naar keuze in. Zoals wij frietjes afhalen op straat, zo halen russen 'babypotatoes' af aan een kraampje. Zeer lekker! Voor wie zich afvraagt vanwaar deze naam komt, niet van baby, maar wel van het merk van de aardappelen.

's Avonds hebben we met een paar nog een stapje in de wereld gezet. Oorsprokelijk was het de bedoeling om het rustig te houden, maar toen we aankwamen op de plaats die we in gedachten hadden, leek er toch wel een dj 'in the house' te zijn. In tegenstelling tot Finland zijn de Russen hier NIET zo zat. Twas echt een zalige plek onder de grond waar je kon eten, drinken, dansen, waterpijpke roken... Moskou by night vind ik persoonlijk mooier dan overdag.

De dag nadien bestond ook uit bezoekjes hier en daar. Om 1u 's nachts hadden we dan de nachttrein terug naar Sint-Petersburg. Deze keer derde klasse en geen bedden. De volgende dag werd ik nog meer verliefd op Sint-Petersburg. Aangezien een deeltje van de groep om het licht uit te drukken soms nogal moeilijk deed en Liesbeth en ik de enige waren die die dag vertrokken richting Mikkeli, hebben Mauro, Arthur, Liesbeth en ik nog aan een sneltempo nog wat sightseeing gedaan. De max!!! Het winterpaleis, de reuzachtige bruggen... Mooie afsluiter want om 16u hadden we alweer onze trein terug naar het rustige Mikkeli. Helaas...

Gene paniek, der zijn nog foto's van Rusland die ik nog niet heb. Er is ook een filmpje dat zeker de moeite zal zijn. Hopelijk steekt Arthur het vlug ineen en kan ik het hier ergens kwijt.

Vandaag heb ik mijzelf overtroffen!! Ik was van plan om een dagcentrum hier in Mikkeli te bezoeken. Gisterenavond merkte ik plots dat het nogal ver gelegen was. Niets aan te doen hier in wandelland. Zeker niet wanneer je soms tot aan je kniëen in de sneeuw zakt. Kheb toch mijn fiets meegenomen voor op de berijdbare stukken. In sneeuw en wind heb ik er een uur en een half over gedaan om mijn bestemming te bereiken. Leve de auto! Uiteindelijk was ik wat ontgoocheld in de organisatie. Ik kan er niet omheen en moet zeggen dat het er doodsaai was. De organisatie biedt opvang voor volwassenen en kinderen. Opvang is het juiste woord aangezien er niet zo veel te beleven valt. Buiten naaien en knutselen is zitten de hoofdactiviteit (ja, ook van de begeleiders). Gelukkig brachten de kinderen vanaf 13u (na school) verlossing.

Morgen spring ik voor 3 uur op de trein naar Helsinki om Pieter af te halen. Eindelijk!!

Lieve jokrilui, zet em op hé daar in Sint-Pauwels op jokriweekend!! Laat maar horen dat jullie er zijn!!

Mama en papa, danku voor het paascadeau!!! Kwas superblij met mijn pakje in de bus!! Echt leuk!!

Tot gauw lieve boskaboutertjes!

xx

Ellen

aiaiai

Aiaiai!!
Het bloggen is blijkbaar nog een moeilijke opdracht voor mij. Ik hou jullie graag op de hoogte, maar maak er soms geen tijd voor.

Tis al een tijdje geleden. Ik zal proberen om de hoogtepunten eventjes aan jullie voor te schotelen. Het weekend van 1 en 2 maart ben ik samen met een bendeke erasmussers naar Lahti gegaan, dolenthousiast voor de grote skijumping-wedstrijd in Lahti. Je weet wel, schansskispringen zoals wij in België zeggen. Na 2 uur trein bleek er te veel wind te zijn om van die hoge glijbanen te springen, de wedstrijd werd uitgesteld en opnieuw uitgesteld. Een slimme mens wist meteen dat we niks meer te zien gingen krijgen. Dus zijn wij lekker naar een ijshockeywedstrijd gaan kijken, lekker binnen onder een grote koepel van het stadium. Twas echt de moeite en dit komt dan uit de mond van iemand die niet vlug dolenthousiast is over een voetbalwedstrijd of dergelijke. Ijshockey is superspannend en ja, der wordt af en toe in gevochten!!! Wij hadden chance!! Helm af, handschoenen uit en kloppen maar. Vreemd om dit in een professioneel hoog geplaatste wedstrijd te zien gebeuren.

Die avond zijn we doorgereden naar Helsinki om onze belgische vrienden te bezoeken. Een fins avondje uitgaan was wel leuk, maar ongelooflijk duur (7 euro entree, 2 euro verstiaire, 4,5 euro de pint, 5 euro voor 10 minuten nachtbus). Twas leuk. De dag nadien zijn we naar het eiland Suomenlina geweest. Het is net een dorp waar alle mensen op een dag zijn gestorven, zeer verlaten. Bekijk vooral de foto's om te zien hoe het er was. De eerste kennismaking met Helsinki was leuk, maar grijs. Je zou niet zeggen dat het de hoofdstad is. 's Avonds, hup weer op de trein voor 2,5 uur naar Mikkeli, toch wel met pijn in het hart en beetje schrik voor de stilte. Eens babbelen en leute maken met een paar (acht) goeie belgen deed wel deugd ze!!

De dinsdag erna kwam mijn zus. In de namiddag kreeg ik een berichtje: 'mijn vliegtuig is moeten terugkeren omwille van technische problemen (slik!), we vertrekken straks met een ander, dus ik zal later in Finland zijn'. Fuuuuuw, uiteindelijk was mijn zusje hier tegen negen uur goed en wel op ons appartement gelanceerd. Natuurlijk stond het lekkere eten al klaar :) !!! Nog wat ziek en zeer moe, zijn we maar vroeg in ons bed gekropen. Tdeed ook voor mij deugd. Ik slaap hier niet zo heel veel en ook slecht. Mijn dekbed weet het klaar te spelen dat ik hier elke nacht ongelooflijk lig te zweten en dus zeer veel wakker word. Oplossingen voor mijn probleem zijn welkom.

Twas een leuke week met mijn zus, wel vreemd want twas alsof ze hier wel vaker is, heel leuk, maar toch normaal. Ik heb mijn dagelijks erasmusleven voortgezet, samen met haar, dan wel op een iets hoger tempo dan normaal! We zijn met de 'sledge' gaan sledgen van een zeer steile berg. Vraag maar aan Karen en haar staartebeentje!! Daarna meegedaan in een complot voor een verrassingsfeestje en Karen Kharma laten zien. Donderdag hebben we eens getoond wat echte chocolade is in een chocoladefondue-party met echte Côte d'Or. De sauna en de schaatspiste zijn ook ingewijd door de gezusters Leyman en nadien zijn we nog blijven plakken op een filmavondje. Mijn respect voor South Parc is gegroeid. Onze laatste avond hebben we nog een leuk kotfeestje gehad in moas 2. Zondag zijn we dan nog naar Helsinki gegaan om toch wel iets van cultuur te zien. Deze keer heb ik meer gezien en is mijn beeld van Helsinki al wat veranderd. Ik ben ook voor de eerste keer lekker gaan eten!! Mhhhh. Dankzij dat mijn rug de kaarten die de dienster liet vallen opving (ik vertaal: de menukaarten vielen plots op mijn rug), kregen we nog eens 5,40 euro korting!! Jiha.

Na het bezoek van mijn zus was het wel niet zo leuk. Heimwee kwam een beetje veel terug en ik realiseerde mij ook dat ik eens dringend moet beginnen werken aan mijn schoolopdrachten. Daarom dat ik de volgende dagen goed ga werken, want vrijdag 21 maart gaan we voor vier dagen naar Rusland (normaalgezien Moscou en Sint-Petersburg). Nadien komt Pieter (eindelijk!) en daaropvolgend mijn leerkracht uit België.

En hoe zit het daar??!! Beetje nieuws uit België op mijn blog is ook altijd leuk. Finland is soms saai hoor. Alhoewel, ik geniet van alle kleine dingetjes. Plots een hollands-sprekende fin achter de balie in de kantine tegenkomen, superlieve mensen spreken, fins leren van mijn cliënten, een berichtje van thuis, een sneeuwvlokje, een telefoontje van een mede-erasmusser om te vragen waar ik zit, mannen die me helpen om mijn virus van mijn pc te verwijderen...

Liefdevolle groet!
Ellen

Ps. Ik heb een virus, dus geen vreemde dingen via msn openen. Normaalgezien krijg je er geen last van, want het is denk ik enkel actief op het netwerk hier in Moas.

ga dat zien, ga dat zien!

Eindelijk staan er weer nieuwe foto's op mijn space!! Sorry voor het lange wachten, hopelijk hebben jullie dubbel zoveel kijkgenot daar!! Ik schrijf zo vlug mogelijk nog eens mijn verhaal van de voorbije 2,5 weken. Tis al veel te lang geleden.

N dikke knuffel aan elk van jullie!

hey hey

Hey hey daar!!

Dit is niet hoe het volgense de finse taal zou moeten. 'Hey hey' en 'moi moi' zeg je wanneer je weggaat. 'Hey' en 'moi' zeg je wanneer je aankomt. Je gaat dus weg door twee keer hallo te zeggen, denken mijn belgische hersenen dan. Ik heb hier dus twee weken rondgelopen en iedereen begroet met 'hey hey', salu dus in de vlaamse volksmond. Misschien daarom dat ik dit finse volk zo raar vind. Je zou voor minder raar opkijken wnn iemand binnenkomt en meteen ook eens salu zegt. We leren bij!! Wat de finse taal betreft, mooi vind ik hem niet, maar wel boeiend. Sommige woorden hebben zo goed als geen betekenis, maar worden wel gebruikt. Zo betekent 'ellen' niet echt veel, maar bestaat dit wel in het fins. 'Vesa' is een jongensnaam, maar 'vessa' betekent wc! Een juiste uitspraak is dus wel gewenst! Ik probeer om zo veel mogelijk fins te leren. Dit gaat wel nog aangezien de woordenschat van vele cliënten op mijn stage beperkt is en daarom ook wel te volgen. Ik heb al spijt dat ik er niet eerder ben aan begonnen. Onze school raadde ons dit af. Samen met het fins leer ik ook gebarentaal. Heel erg handig, want dit is grotendeels universeel. Op mijn stage werkt er een doof-stomme vrouw die mijn engels niet kan liplezen. Ik kan dus niet anders en het bevalt mij!

Deze week doe ik mijn stage op een nieuwe plaats. Het is een dagcentrum waar er aandacht wordt besteed aan de vrije tijd van personen met een beperking. Het bevalt mij al heel wat meer. De eerste dag draaide ik mee met de zwakste groep. Snoezelen en zingen gaan al meer in de richting van sociaal-cultureel werk. Dinsdag zat ik bij 'de mannen'. Dit is een werkatelier waar videorecorders uit elkaar worden gevezen om te recycleren, kranten worden opengevouwen voor de bloemisten hun bloemen in te wikkelen... Vandaag zat ik bij een groep waar wat meer educatief wordt gewerkt. Kheb al een danske geplaceerd op de chansons van de acordeon-artist tijdens de koffiepauze. Het vreemde aan dit alles is het tempo en de intensiteit. Ik start om 8u om tegen 9u een koffiepauze te houden en vergaderingske met de werkers. Tegen 10.30u wordt de activiteit afgerond om iedereen klaar te maken om het middagmaal te benutten. Zodat tegen 11u de jassen kunnen worden aangetrokken om te gaan wandelen. Dit duurt toch wel een half uur he! Daarna is het koffiepauze voor de cliënten, vervolgens voor ons. Nog een uurtje een of andere activiteit om toch wel tegen 14.15u de jassen aan te trekken zodanig dat iedereen om 14.30u buiten staat voor de bus van 15u. Niet overdreven hoor! Ik moet mijn explosiviteit dus soms wel eens in bedwang houden!

Mijn collega's komen los. Het engels wordt een hype. Een jonge werkster bij de bende een plezier. Na twee dagen bracht 60-jarige Maija haar boek 'Engels voor volwassenen mee'. Ik hoop daar te kunnen blijven en daarnaast af en toe andere plaatsen te kunnen bezoeken.

Mijn tweede weekend was een uitstap naar Loukee dicht bij Mikkeli. Dit is als het Zegelsem van Brakel. Bekijk vooral de foto's van het bevroren meer. Dit was mijn eerste waaaaaw-gevoel. Wandelen op een bevroren meer terwijl je het water hoort klutsen. Brrrrrr. Prachtig zicht!! Het weekend zelf was ok. Eerste sauna, vrij rustig, maar goed. Ideaal om wat mensen te leren kennen.

Ik ben ook aan het squashen geraakt. Ik wordt getraind door een paar kenners. Nu nog mijn eigen sportschoenen. Op weg naar mijn tweede squashsessie is de legendarische eerste openbare valpartij gebeurd. Gelukkig geen kwetsuren. Vorige week hebben we ook deelgenomen aan een sneeuwnamiddag. Bussen zouden vertrekken vanuit alle campussen. We waren niet ingeschreven, maar ze verzekerden ons dat we zeker wel nog op de bus zouden kunnen. Ok, wij naar de campus aan de overkant van de straat. Eerst een maaltijd voor 1,45 euro (slaatje, brood, drank en keuze uit drie maaltijden). Dit is 'heaven on earth' in een land waar je je blauw betaalt aan eten. Een brood is gemakkelijk 3 euro. Spijtiggenoeg kunnen we enkel onder de middag naar daar en dan zit ik meestal op mijn stage. Tedju!!! Nuja, wachten op de bus dus in een euforie van de zalige en spotgoedkope maaltijd. Geen bus. Vragen waar hij zit. Niemand had zich blijkbaar ingeschreven om daar op te stappen dus kwam hij daar ook niet langs. Uiteindelijk heeft een vriendelijke jonge dame ons naar daar gebracht. Openbaar vervoer of te voet waren geen optie in dit 'neverland'.

Enkele jongens van hier hadden voor Liesbeth en mij drie gevonden fietsen gereduceerd tot één goede en één goede zonder ketting. Jiha! Ze niet op slot laten staan voor één nacht voor ons appartement zou geen probleem zijn. Helaas, de volgende dag was de goede weg. 'Moas 5 is a real ghetto' zei een erasmusser, 'moas 5 is out of mikkelitown' zie een andere. Moas 1 en 2 worden hier aanzien als the place to be. Waar wij zitten wordt al spottend 'the end of the world' genoemd, aangezien je leven moet zoeken in moas 2. Andere fiets zou volgens fietsenmaker 60 euro kosten om te repareren. We gaan dus op zoek naar een ander wiel om de kosten te beperken. Karen, kan dit nog in je bagage?

Ondertussen is ons kot ook al ingewijd met een dineetje. Vorige zondag was het de verjaardag van één van de vele chinezen waarvan in noch gezicht noch naam kan onthouden. Heel leuk, even waande ik mij in iets warmere oorden. Spijtig dat het chineze eten (waar niemand van wist wat er in zat) niet mijn ding was. Nadien hebben we nog een uitstap gemaakt naar een pas ontdekte grot (door onze hyperkinetische rus). Een grot met een opening van een meter die dan wijder en wijder wordt en een lengte van mhhhhhh, 100 meter ofzo (ik kan er ook volledig naastzitten). Iiiiiel gezellig.

En dan nu, voor de volhouders, mijn motivatie voor dit schrijven. Mijn trots van deze week. GISTERENAVOND. Gisteren hebben Liesbeth, ik, Mauro (Argentijnse-spaanse portugees), Banou (Turks) en haar twee vrienden na de sauna er ons aan gewaagd. Na de sauna met bikini in onze kleren gesprongen, ongeveer 5 à 10 minuten gewandeld naar het meer en daar gedompeld in het water. Het meer is volledig bevroren, maar juist voor één of andere hut is er een soort pompje geïnstalleerd om het ijs te breken en het water vloeibaar te houden. Daar mag je zwemmen. En dat deden we, althans 4 seconden ofzo. Zalig gevoel nadien. Ik had verwacht dat mijn hart ging blijven stilstaan of mijn adem ging stoppen, maar neen. We hadden nochtans het nummer van de ambulance binnen bereik!

Strax is er een feestje, want er komen ex-erasmussers van het eerste semester op bezoek. De merde is dat al die studenten nu ski-vacation hebben en Liesbeth en ik niet! Afzien, want ik wil wel min of meer fris op mijn stage staan.

Ik hoop zo snel mogelijk nieuwe foto's te kunnen sturen. De foto's van het meerzwemmen staan niet bij mij, dus dat kan wel even duren. Als iemand mij kan zeggen hoe ik filmpjes van op mijn fototoestel kan openen op mijn pc, graag!

Ziezo, het gaat dus steeds beter en beter. Een eenzaam gevoel krijgt mij nog af en toe te pakken, maar dat komt wel goed. Dit weekend gaan we met een bendeke naar het schansskispringen in Lahti gaan kijken en reizen we door naar onze vrienden in Helsinki. Eindelijk eens buiten Mikkeli!!

Moi moi!

Laat maar van jullie horen he!

Dikke kus!

foto's

Vanaf nu kunnen jullie foto's bekijken!!! Ga gewoon naar de volgende link!
http://picasaweb.google.com/ellenleyman

Ik probeer zo gauw mogelijk nog wat te schrijven over de voorbije week. Moet nu nog eventjes wat voorbereiden tegen morgen en dan vlug in mijn bed.

Slaapwel

Geniet van de foto's!

eindelijk!!

Hey iedereen!!

Eindelijk komt het ervan! Ik heb al veel problemen gehad met mijn internet en vond ook vaak de energie niet om alles klaar en duidelijk aan jullie te vertellen. Het is me gelukt, ik zit achter mijn computer! Tenzij mijn internet uitvalt, doorspartel ik dit tot het einde.

Waar zal ik beginnen. Het afscheid. Ik wil graag alle Oudenaardse mensen die aanwezig waren op het verrassingsfeestje bedanken. Das echt wel super! Ook al drong het toen nog niet tot mij door dat ik wegging, nu denk ik er vaak aan terug en doet het mij enorm veel deugd. Zeker aan mijn zusje en mijn fantastisch vriendje een dikke merci voor de organisatie! Lieve jokri-leiding, de klok heb ik spijtiggenoeg niet kunnen meenemen. Ze is echt wijs en hopelijk komt ze nog achter met mijn zus of met Pieter!

Mijn vertrek was vrij hard. Iedereen die mij kent zal wel weten dat afscheid nemen mijn ding niet is, laat staan mensen missen. De vlucht naar Helsinki was echt wel prachtig. Heel de tijd zon, tot we landden. Finland leefde al maanden in een grijze lucht zoals we het hier zelden hebben. Ik kwam hier aan en alles was grauw en de sneeuw was aan het smelten. Net zoals in België is het hier ook 15 graden te warm. In het begin was het 0, nu ongeveer -5 en twordt denk ik nog kouder. Normaal is het hier -25 dezen tijd vant jaar. Bon beetje ontgoocheld int weer dus, maar tis aant beteren. Het zonnetje is er ook al.

We hebben ongeveer een volledige dag gereisd, zo leek het toch, want om 17u is het hier donker. Twee meisjes van onze school pikten ons op en brachten ons naar moas 5. Mikkeli heeft zo'n 20 moassen en wij zitten in 5. Stom eigenlijk want alle erasmussers zitten in 1 en 2, ma dat is volzet. Das wel kut, want als er leven is in Mikkeli dan is het daar wel.

Ons appartement zelf valt wel mee. Onze eerste twee dagen hebben we... jawel gekuist. Het was hier doodstil, grijs en we dachten dat we ergens aan het einde van de wereld zaten. Geen leuk gevoel. Iedereen vind Mikkeli maar klein, niet mooi en was nogal negatief over het weer. Maandag hebben we alles scholen afgeschuimd. Je moet weten, hier doen ze bijna alles te voet, alsof ne mens niks beters heeft te doen. Wandelen en wandelen. 'It's only 45 minutes walking' werd doodleuk door een prof op mijn campus gezegd. De wegen liggen spiegelglad zodanig da je af en toe eens eentje op zijn tootje ziet gaan. Bij de erasmussers zijn er ook al ledematen gebroken. Ik ben voorlopig nog heel. Leve mijn bergschoenen!!

Yes, der kwam leven in de brouwerij. We ontdekten moas 2 en de vriendelijke mensen daar. Het grootste deel bestaat uit jongens om even de situatie te schetsen... Niet alleen erasmussers drinken. Woensdag zijn we naar Kharma gegaan! Stamcafe of beter stamdiscotheek van de erasmussers. Gelukkig mag ik er nog binnen, soms moet je 22 zijn. Alle finnen lopen dan zonder schroom poepeloere zat op straat. Der wordt hier gedronken zonder mate!

Finland bruist van contradicties. Enerzijds kan je bijna enkel drank kopen in staatswinkels aan een duur prijsje. Anderzijds is het alcoholgebruik schandalig. Ook de Finnen zijn vreemd. Mijn stageplaats is een half uurtje wandelen door bossen en sneeuw. Wanneer ik iemand tegenkom heb ik altijd de neiging om te knikken. Dan kijken ze je aan alsof je naakt op straat aan het lopen bent. Mensen zijn hier schuw en dat bevordert de kans op eenzaamheid toch wel hoor. Eenmaal die promilles in het bloed, loopt alles los. Vreemd.

De erasmussers moet ik nog wat leren kennen, maar tzit wel goed. Chinezen, Spanjaarden, Fransen, Portugezen, Finse Israeliërs... Nadeel, zij hebben les, ik stage en moet wel fris zijn de dag nadien. Straks ga ik bij hen langs, mss gaan poolen als ik een half uur wandelen door die ijzige wind nog aankan.

Mijn stage is niet wat ik zou willen. Tis wel leuk, maar niet mijn ding. Woensdag hele dag mensen begeleid in sauna en gewassen. Respect voor diegene die dat elke dag doen! Helaas is dat niet waarvoor ik studeer. Ik probeer toch wel nog iets anders te zoeken waar ik toch wel mee weg kan voor mijn thesis. Da werkt wel op mij.

Morgen en zondag is het een weekendje naar Loukee georganiseerd door de studentendienst van Mikkeli. Inhoud: sauna, party, playing en naart schijnt in het meer springen. Ben benieuwd. Zal me in elk geval deugd doen.


Zou nog zoveel kunnen zeggen, maar dat lukt me toch nooit en blijft ook niet interessant. Ik mis iedereen daar echt wel hoor. Kzie toch wel beetje af. Dit weekje was leven tussen thuis en hier. Verscheurend. Hopelijk kan ik de volgende weken wat rust vinden hier in dit vreemde land.

Mail maar jullie vragen he!

Zie jullie graag!! Echt!

Dit is mijn nieuw nummer.
+358 466 82 95 13

Ellen Leyman
Raviradantie 9
Moas 5, apartment 23
50100 Mikkeli
Finland

Tip. Graag wat mooie foto's van jullie om mijn kamer op te fleuren.

x